ಯಾರ ಬಳಸಿ ನಿಂತಿರುವೆನೊ
ನನ್ನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ,
ಅಳುತಿರುವನು ಸಿಲುಕಿ ಅವನು
ಈ ಕೂಪದಲ್ಲಿ.
ಹಗಲಿರುಳೂ ಮನಸುರುದು
ಗೋಡೆಯೊಂದ ಸುತ್ತಲೂ
ಕಟ್ಟುತಿರುವೆ, ಚಕ್ರಬಂಧ
ಮುಟ್ಟುತ್ತಿದೆ ಮುಗಿಲು.
ಗೋಡೆಗೋಡೆ ನಡುವೆ ತೆರೆವ
ಕಾಳತಿಮಿರ ಕೂಪ,
ಮೆಲುಮೆಲ್ಲನೆ ನುಂಗುತ್ತಿದೆ
ನನ್ನ ನೈಜರೂಪ.
ಆದರೇನು ನನ್ನ ಕಣ್ಣು
ಗೋಡೆ ನೆತ್ತಿಯೆಡೆಗೆ,
ಹೆಮ್ಮೆ ಒಳಗೆ ಈ ಮಣ್ಣಲಿ
ಎತ್ತಿದಂಥ ನಿಲುವಿಗೆ ;
ಸಣ್ಣದೊಂದು ಬಿರುಕು ಕೂಡ
ನನ್ನ ಹೆಸರ ಗೀರದಂತೆ
ಮಣ್ಣುಮರಳ ಒತ್ತಿಯೊತ್ತಿ
ಮೆತ್ತಿರುವೆನು ಗೋಡೆಗೆ
ಈ ಎಚ್ಚರ ಇಷ್ಟು ಶ್ರಮಕೆ
ಪಡೆದುದೇನು ಕಡೆಗೆ,
ಸರಿಯುತ್ತಿದೆ ನನ್ನ ನೈಜ -
ಬಿಂಬ ಕಣ್ಣ ಮರೆಗೆ !
ಮೂಲ - ಗೀತಾಂಜಲಿ.... ರವೀಂದ್ರನಾಥ ಠಾಕೂರ್
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ