ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತೆ, ಅಮೆ ತನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಯಾವಗಲೂ ಹೊತ್ತು
ತಿರುಗುತ್ತದೆ. ಅದು ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಮನೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇರಲಾರದು. ಒಮ್ಮೆ
ಜ್ಯೂಪಿಟರ್ (ಗುರು ಗ್ರಹ) ಮದುವೆಗೆ ಅಮೆಗೆ ಅಮಂತ್ರಣ ಕಳಿಸಿದ್ದರೂ, ಅಮೆ ಮದುವೆಗೆ
ಹೊಗದೆ ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿತ್ತಂತೆ ಅದಕ್ಕೆ ಗುರು ಕೊಂಪಗೊಂಡು ನೀನು ಎಲ್ಲೇ
ಹೊದರೂ ನಿನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ಜೊತೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಿ ಎಂದು ಅಮೆಗೆ ಶಾಪ ಕೊಟ್ಟನಂತೆ.
ಬಹಳ ವರುಷಗಳ ನಂತರ, ಆಮೆಗೆ ಅಯ್ಯೊ ನಾನು ಗುರುವಿನ ಮದುವೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು,
ಹೊಗಿದ್ದರೆ ನಾನೂ ಮೊಲದ ಹಾಗೆ ವೇಗವಾಗಿ ಓಡಾಡಬಹುದಿತ್ತು, ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು
ಸುತ್ತಬಹುದಿತ್ತು. ಆಮೆಗೆ ತಾನೂ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಸುತ್ತಬೇಕೆಂಬ ಆಸೆ ಅದರೆ ತನ್ನ
ಮನೆಯನ್ನು ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಮನೆಯನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಲು ಸಾದ್ಯ
ಎಂದು ನಿರಾಶೆಯಾಯಿತು.
ಹೀಗಿರಬೇಕಾದರೆ ಒಂದು ದಿನ ಅಮೆಗೆ ಎರಡು ಬಾತುಕೋಳಿಗಳ ಪರಿಚಯವಾಯಿತು. ಆಮೆ
ಬಾತುಕೋಳಿಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ದುಃಖವನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಂಡಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಬಾತುಕೋಳಿಗಳು, ನೀನೇನು
ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡ, ನಾವು ನಿನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದವು. ಅಲ್ಲಿಯೆ ಬಿದ್ದಿದ ಒಂದು
ಕೋಲನ್ನು ತೋರಿಸಿ, ನಿನ್ನ ಬಾಯಿಂದ ಈ ಕೋಲನ್ನು ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿದುಕೊ, ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಈ
ಕೋಲನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಾರಿ, ನಿನಗೆ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತೇವೆ.
ಆದರೆ ಒಂದು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಡು, ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಮಾತಾಡಲು ಬಾಯಿತೆರೆಯಬೇಡ ಎಂದು
ಬಾತುಕೋಳಿಗಳು ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿ, ಸಂತೋಷದಿಂದ ಅಮೆ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ
ಒಪ್ಪಿಗೆಸೂಚಿಸಿತು.
ಆಮೆ ತನ್ನ ಬಾಯಿಂದ ಕೋಲನ್ನು ಕಚ್ಚಿ ಹಿಡಿಯಿತು, ಬಾತುಕೋಳಿಗಳು ಕೋಲಿನ ಎರಡು
ತುದಿಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಹಾರಿದವು. ಆಗ ಅದೇ ತಾನೆ ಅಲ್ಲಿ ಹಾರುತಿದ್ದ
ಕಾಗೆಯೊಂದು ಈ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ನೊಡಿ, “ಖಂಡಿತ ಇದು ಅಮೆಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ರಾಜನಿರಬೇಕು” ಎಂದು
ಉದ್ಗರಿಸಿತು. ಇದನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡ ಆಮೆ ಸುಮ್ಮನಿರಲಾರದೆ “ಯಾಕೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿ…” ಎಂದು
ಮಾತಾಡಲಾರಂಬಿಸಿದಾಗ ಕೋಲಿನ ಹಿಡಿತ ತಪ್ಪಿ ದೊಪ್ಪೆಂದು ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು ಸತ್ತು ಹೋಯಿತು.
ನೀತಿ: ಮೂರ್ಖ ಕುತೂಹಲ ಮತ್ತು ಜಂಬ ನಮ್ಮನ್ನು ದುರದೃಷ್ಟದತ್ತ ನೂಕುತ್ತವೆ.
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ